Hugsað tilbaka

 Bernska mín var björt og ég hrifnæmt en feimið barn. Pabbi og mamma veittu okkur systkinunum aga en ekki eitt augnablik efaðist ég um ást þeirra.  

Ég var elst og náði að vera einkabarn í ½ klukkustund en þá skutlaðist systir mín, Elsa, í heiminn. En eitthvað hefur henni litist illa á blikuna því það þurfti að hafa mikið fyrir því að koma lífi í hana,

Við fæddumst í sumarbústað í Fífuhvammslandi og þegar kallið kom þurfti pabbi að hlaupa niður á Kópavogshæli til að hringja en við Hafnarfjaðarveg var heil hersing af breskum hermönnum á leið í suðurátt svo pabbi varð að bíða. Hinum verðandi föður fannst þetta ætlaði aldrei að taka enda svo löng var röðin en yfir götuna komst hann fyrir rest. Hann þurfti að hringja í frænda sinn sem átti heima á Laugateig, hann átti bíl og hafði tekið að sér að sækja ljósmóðurina inn í Hlíðum og keyra suður í Kópavoginn.

Á meðan pabbi fór að hringja eftir hjálpinni var 17 ára bróðir pabba hjá mömmu og var hann skelfingu lostinn ef mamma hreyfði sig og sagði við hana: “Hreyfðu þig ekki!” Mamma spurði hann þá hvort hann hefði ekki fylgst með ánum bera en hann þóttist ekkert vita og ekkert kunna. En hann slapp með skrekkinn því hún ljósa okkar komst tímanlega. Þegar barnsgrátur heyrðist kom ljósan foreldrum mínum algjörlega á óvart með því að segja að von væri á öðru, það hafði ekki hvarflað að neinum.

Þetta var í október 1942.Við fæddumst mánuði fyrir tímann, 8 merkur og settar í kassa, appelsínu kassa. Pabbi og mamma höfðu fengið bústaðinn til leigu yfir veturinn. Þar var aðeins kalt vatn og útikamar en inni var hlýtt. Næstu daga keyrði frændi minn ljósuna til okkar og skilaði henni svo aftur upp í Hlíðar. Þetta hefur nú tekið tíma sinn fyrir hann en ekki var það talið eftir.  

Næsta barn foreldra minna kom 3 árum seinna, einnig stelpa og reyndist vera okkur tvíburunum langtum fremri í myndarskap. Þegar hún var 7 ára gat hún soðið fisk og kartöflur og annað sem hún skákaði okkur í var karmellugerð. Það var auðvitað harðbannað en  hún lét það ekki aftra sér. Þegar pabbi og mamma fóru eitthvað að heiman tók hún sig til skellti því sem til þurfti í pott. Við Elsa, sem vorum að eðlisfari níðlatar og gerðum helst ekkert að gagni nema lesa bækur og fara út að leika okkur, horfðum andagtugar á og fengum náðarsamlegast að smakka herlegheitin.

 RBen