Sköpunin

Ég er yfir mig hrifin af fjölbreytni og fegurð náttúrunnar og því eldri sem ég verð dáist ég meira og meira að líkamanum sem sköpunarverki. Hér áður fyrr var ég vanþakklát og fann að ýmsu í útliti mínu, var óánægð með mig sem byggðist mest á lélegu sjálfstrausti. Það tók mig marga áratugi að læra að meta líkama minn og vera þakklát fyrir hann.

Í líkama eru billjónir fruma og sérhver þeirra þekkir sitt ætlunar verk. Hlutverkin eru mörg en hver og ein veit hvað henni er ætlað, er það ekki stórkostlegt og það sem meira er þær geta lifað saman í friðsemd!

Já mér finnst það algjört undur því ef ég ber það saman við manninn sem veit hreint ekki alltaf hver tilgangur hans er í lífinu og er stundum jafnvel villuráfandi þá er líkaminn hreint kraftaverk.

Sem betur fer er stjórn líkamans ekki höndum mannsins sjálfs því þá væri voðinn vís, hann gæti aldrei haft yfirsýn með öllu saman. En það er samt augljóst að við höfum áhrif á starfsemina á marga vegu, meðvitað eða ómeðvitað og getum m. a. hindrað heilbrigt flæði hans, því flest þekkjum við sjúkdóma.

En það er alveg sama hve illa við förum með líkamann þá reynir hann að heila það sem miður fer og hefur svo sterkan náttúrulegan heilunarþátt eins og sjá má á hvernig sár gróa.

Frá sköpunarinnar hendi er líkaminn slík töfrasmíð að hver sá sem telur að ekkert sé til, manninum æðra, ætti að hugsa sig tvisvar um.

RBen