Dalurinn

Þar sem ég er dæmigerð vog þá hefur mér oft þótt erfitt að taka ákvörðun, sveiflast fram og til baka þó ég fari ekki lengur í eins djúpar dýfur og þegar þetta er skrifað fyrir 20 árum.  Það dillar í mér að skynja óþolinmæðina í þessum skrifum:

 

Enn og aftur tek ég dýfu niður í dalinn.

Sé þetta leiðin fyrir mig til að skilja og skynja

þá tek ég því, jafnvel með þökkum.

En hvað ég þrái að skilningurinn komi samt fljótt.

Verð að játa að ég botna ekki neitt í því

hvaða skref ég á að taka næst.

Hvað myndi sál mín gera ef hún réði ferðinni?

Ég heyri ekki hvað hún segir

skynja ekki leiðbeiningu tilfinninga.

Hugur minn er ekki rór.

Persóna mín vill öskra

þetta er óttalegt streð.

Mig dreymir ruglaða drauma.

Sé ekki til lands í þessum öldudal

Ég bið um hjálp að augu mín opnist

og sjái þá leið sem verður mér

helst að andlegum þroska.

Megi ég ná að lifa í flæðinu,

fylgja lögmáli lífsins

ná innri gleði

innri ró

sem fyrst!!

RBen