Finnum við fyrir kærleikanum?

Ég settist niður til að hugleiða hvað ég ætti að skrifa um í þessum fyrsta pistli á nýrri bloggsíðu þar sem ætlunin er að kafa svolítið undir yfirborð hins daglega lífs okkar. Flest erum við að flýta okkur svo mikið að við gefum okkur ekki tíma til að íhuga helstu viðburði hversdagsins eða hvort við erum að tapa af einhverju með hraðanum. Verðum við kannski af margri dýrmætri upplifun og reynslu,  sem gæti auðgað líf okkar verulega?

Ég leitað ekkert langt eftir viðfangi heldur leiddi hugann að því  hvað ég hefði gert undanfarna daga og skoðaði hvaða ánægja mér hefði hlotnast af því sem ég gerði og hvort það hefði fært mér aukna orku.

Ég komst að því að þó mér finndist afskaplega mikið að gera, þá var úthald mitt betra en verið hefur um langt skeið. Ég var líka glaðari þó ýmsir þættir gengju dálítið gegn óskum mínum um framgang.  En það sem vakti mér mesta undrun, var að verkefnin sem ég hafði verið búinn að gefa upp á bátinn, ætlaði að hætta að hugsa um, höfðu hvað eftir annað verið að lauma sér eiginlega bakdyra megin inn í dagskrána hjá mér, án þess að ég tæki beinlínis eftir því.

Þegar ég áttaði mig á þessu hugsaði ég afskaplega hlýlega til andlegra leiðbeinenda minna og fann að þeir voru að láta mig vita að nú væri rétti tíminn til að klára það sem ég hafði sett til hliðar. Ég fór að ábendingu þeirra og settist yfir verkefnin.  Krafturinn sem fylgdi þessu var alveg einstakur og þau atriði sem ég þurfti að fá utan frá komu upp í hendur mínar án þess að ég leitaði eftir þeim.

Þar sem ég sit núna og set þetta á blað, geri ég mér grein fyrir því að hefði ég verið spenntur, upplifað mig vera að kaffærast í verkefnum eða verið í pirringi vegna þess að ekki gekk allt eins og ég hafði vænst, þá hefði ég líklega ekki orðið var við og meðtekið þessi hárfínu skilaboð sem bentu mér á að það væri verið að ýta inn í dagskrá mína verkefnum sem ég hafði verið búinn að setja í geymslu.

Ég vil gefa ykkur sem lesið þetta, þessa hugleiðingu í páskagjöf og sem upphafsgjöf á þessu nýja bloggi, með von um fleiri góðar hugleiðingar. Hve oft töpum við af kærleiksríkum og orkugefandi upplifunum vegna þess að við gefum okkur ekki tíma til að hlusta á þögnina og okkar innri vitund? Það tekur tíma að læra að slaka á og hlusta á hin orðlausu skilaboð, en sú friðsæla vitund sem fæst í sigurlaun er svo mikils virði að um meira verður vart beðið.     

  Með kveðju #GJ